Het seizoen begon sterk. Al na twee wedstrijden stond ‘2’ fier bovenaan en de eerste zes wedstrijden werden allemaal gewonnen. Eerste noemenswaardige moment was een lastige pot uit tegen Reusel Sport, waar Hoogeloon na 110 (!) minuten alsnog aan het langste eind trok. Het eerste puntverlies was een 0 - 0 gelijkspel tegen concurrent EFC, wat toen tweede stond. ‘2’ boekte hier met blessures van Luuk W (gekneusde teen) en Cisko (hamstringetje) een prima resultaat tegen een directe concurrent. Een hamstring die overigens de ‘special one’ het hele seizoen nog ging teisteren.

De week hierop volgde de andere concurrent van dat moment: Oirschot Vooruit. Met Jesse van Gerwen als opvulling voor de blessures, werd hier toch pijnlijk hard onderuit gegaan met 4 - 0. Deze dag begon specifiek slecht voor Leo Sas. De hoofdsponsor van de boetepot raakte in de nachtelijke voorbereiding van deze wedstrijd zijn fiets, sleutels, portemonnee en telefoon kwijt. We adviseren EFC 12 om voor Leo volgend jaar een analoge wekker te kopen.

‘2’ moest zich herpakken en dat kon op papier gemakkelijk tegen hekkensluiter EMK. Deze had immers nog maar twee punten op de teller. Door blessures en laatkomers werden versterkingen van het vaandelelftal ingezet. Dit zorgde voor rumoer in de kleedkamer, waar vaste vlagger en trainingsbeest Teun weigerde de vlag met korte stok te zwaaien aan Hoogeloonse zijde. Al met al verloor ‘2’ wederom zeer pijnlijk bij de hekkensluiter met 1 - 0. Een bewijs dat de manschappen van Waterschoot en Post het zelf moesten doen, zonder hulp van Hoogeloon 1.

Belangrijke sidenote: dit was de laatste wedstrijd van ‘2’ waar Wouter Waterschoot getuige van is geweest. Hij zal het kampioenschap ergens anders op de wereld vieren (in Rome, Japan, Zuid-Korea ofzo, geen idee waar die gast tegenwoordig uithangt. Die wisselt vaker van land dan dat Teun Ansems traint).

De boys moesten de ruggen rechten en dit werd dan ook succesvol gedaan tegen Beerse Boys, Oirschot Vooruit en Bladella. Deze wedstrijden waren niet eenvoudig. Voornamelijk tegen Bladella waren de manschappen weer krap bezet door laatkomers (wat toch een terugkerend probleem lijkt te zijn). Zo werd zelfs Loek (big Sjors) in de spits gezet in plaats van op het middenveld, zodat hij meer dan 20 minuten achter elkaar kon spelen.

Ondertussen waren in de tabellen de nodige wijzigingen doorgevoerd. EFC en Oirschot Vooruit waren definitief afgehaakt voor de race om het kampioenschap. Nieuwe concurrenten waren Best Vooruit (met de nodige inhaalwedstrijden, maar met weinig verliespunten) en RKSV Nuenen. Met een overwinning thuis op Nuenen zou Nuenen afhaken voor het kampioenschap. Helaas voor ‘2’ bleek deze strijd nog niet gelopen en werd thuis met 0 - 1 de boot ingegaan. De eerste thuisnederlaag.

Een spannende week volgde met op donderdag De Zuiderburen uit en op zondag thuis tegen concurrent Best Vooruit. In Reusel werd gewonnen met 2 - 4. De borst kon dus nat gemaakt worden voor Best Vooruit. Met misschien wel de beste wedstrijd van het seizoen werd Best opgerold met 7 - 1! Highlight was de hattrick van Jan van Rooy (beter bekend als Jan Zuip). Hij gooide de wedstrijd op slot en maakte de 4^e, 5^e en 7^e.

Op de donderdag hierop volgend verloor Nuenen dan eindelijk uit bij Oirschot Vooruit. Daarmee had ‘2’ met één punt voldoende aan het kampioenschap. Dit kon uit bij EFC behaald worden. Met nog 5 minuten voor aanvang van de wedstrijd was daar nog een extra verrassing. WW (Wouter Waterschoot) was overgevlogen vanuit Rome voor deze wedstrijd! Deze match begon echter slecht voor de blauw-witten. EFC kwam op voorsprong via een kopbal. ‘2’ legde zeker niet de beste wedstrijd van het jaar op de mat, maar op het warme kunstgras van EFC kwamen ze in de tweede helft wel steeds dichter bij de gelijkmaker. EFC verzwakte en met een kwartier voor tijd maakte Loek (gelegenheidsspits ter vervanging van Jan ‘Swinna’ van Rooy die wederom uitviel met een floepteen) de gelijkmaker! Een kwestie van tegenhouden tegen een EFC dat op was. Althans, dat leek. Met de schaal en bloemen in de handen van de ex- en huidig voorzitter, slingerde EFC nog één keer de bal naar voren. Deze vervloekte voorzet werd nog binnengekopt ook, 2 - 1 EFC.

De teleurstelling was bij iedereen groot. Iedereen? Nee. Coach Johan had geen echtscheiding over en kon een gepland weekendje Scheveningen niet laten schieten. Hij zat tijdens het verlies tegen EFC met een dikke lach op het Scheveningse strand. Hij wist immers dat het kampioenschap ‘2’ niet kon ontglippen, op de laatste speeldag thuis tegen hekkensluiter EMK.

Op de laatste speeldag toonde de manschappen van Marc en Johan zich tijdens de warming-up geslepen, vol goede moed en strijdlustig om tegen EMK het kampioenschap eindelijk binnen te halen. Echter ontbrak op deze speeldag een cruciaal iets. EMK had poep in de broek en kwam niet opdagen. Met een reglementaire 3 - 0 overwinning door niet op komen dagen, kroonde Hoogeloon 2 zich tot kampioen!

Namens ‘2’ willen we iedereen bedanken. Sponsor HEBOUW, alle supporters, begeleiding van de selectie en bestuur. Specifiek dank aan Rick Peeters, Teun Ansems en Luuk Teunissen voor hun jarenlange inzet voor de selectie. Zij gaan het lager opzoeken volgend seizoen. Marc succes in Reusel en Johan geniet van je pensioen. Richard, Wouter en Lennard dank voor jullie inzet en succes bij jullie nieuwe (sportieve) uitdagingen.

Opmerkelijke statistieken:

• Leo Sas betaalde meer euro’s aan de boetepot dan dat hij minuten speelde voor ‘2’.
• Cis (de special one) maakte in één wedstrijd bij Hoogeloon 4 meer goals dan in het hele seizoen bij ‘2’.
• Teun Ansems heeft 28% van de trainingen bijgewoond (Nik dank voor de statistieken).
• Loek (big Sjors) speelde 2x de volle 90 minuten.
• Richard pakte vaker geel dan Rik van der Heijden.
• Rik van der Heijden scoorde zijn eerste goal ooit in de senioren (weliswaar bij Hoogeloon 3, maar toch).